Siedem błędów
Niniejszy artykuł wyjaśnia i koryguje błędne założenia. Zanim zapoznasz się z siedmioma najbardziej znanymi błędami w nawożeniu siarką, zapraszamy do obejrzenia filmu porównującego właściwości siarki w formie siarczanowej z właściwościami siarki elementarnej.
Wszystkie formy siarki w nawozach mają działanie zakwaszające glebę.
Tylko elementarna siarka jest rozkładana przez bakterie glebowe do jonu siarczanowego. Podczas tego procesu powstaje kwas siarkowy.
Nawozy z jonem siarczanowym zawsze zakwaszają glebę.
Sole neutralne, takie jak siarczan magnezu czy potasu, nie mogą mieć działania zakwaszającego, ponieważ nie zawierają jonów wodoru. W przypadku siarczanu amonu jon amonowy wprowadza do gleby cztery jony wodoru. Te posiadające silne działanie zakwaszające jony zostają uwolnione przy przekształceniu w grupę azotanową. Sama część siarczanowa jest neutralna.
Zakwaszanie gleby uwalnia składniki pokarmowe.
Rośliny uprawne wymagają optymalnej wartości pH. W zakwaszonych glebach zatrzymywane są składniki pokarmowe. Przysłowie: „Wapno bogaci ojców, ale zubaża synów” jest charakterystyczne dla mobilizacji składników pokarmowych za pomocą wapnia bez fachowego nawożenia mineralnego, ale nie dla zrównoważonej uprawy roli.
Nawożenie siarką elementarną obniża wartość pH w glebach wapiennych.
Gleby o wartościach pH powyżej 7 zawierają wolny wapń i są zawsze problematyczne dla wzrostu roślin. Pomimo silnie zakwaszającego działania dostarczona z nawozem siarka elementarna nie może obniżyć wartości pH takich gleb. Powstały kwas siarkowy ulega natychmiastowej neutralizacji pod wpływem wapnia i przekształca się w gips.
Szczególne działanie posiada tutaj azot amonowy. On również nie jest w stanie obniżyć wartości pH gleby wapiennej, ale rośliny wchłoną azot amonowy, wydzielając kwasy przez korzenie. Poprawi to dostępność składników pokarmowych w bezpośrednim pobliżu korzeni. Oba te efekty są z gruntu różne. Wartości pH w glebach zawierających wolny wapń nie da się obniżyć ani siarką elementarną ani azotem amonowym.
Siarczan jest wymywany z gleby, musi więc być stale uzupełniany przez nawożenie.
W ciepłych porach roku parowanie jest wyższe niż opady. Inaczej niż w zimie prąd wody jest więc skierowany z góry w dół. Dlatego też przy zgodnym z potrzebami nawożeniu siarka nie zostanie wymyta, lecz wykorzystana w procesie wzrostu roślin. Siarka nie jest dla roślin dobrem luksusowym, a zatem jednorazowe nawożenie siarką w okresie wiosennym zapewni właściwą podaż tego składnika aż do jesieni.
Jesienne nawożenie siarką elementarną zapobiega wymywaniu siarczanów z gleby w okresie zimowym.
Siarka elementarna zasadniczo nie rozpuszcza się w wodzie. Siarczan powstały jeszcze jesienią z siarki elementarnej przemieszcza się podobnie jak siarczan pochodzący z innych nawozów. Wiosną przemiana bakteryjna siarki elementarnej w siarczan trwa bardzo długo, a więc na początku wegetacji siarczan nie jest jeszcze dostępny dla roślin ozimych. Dotyczy to również siarki z substancji organicznych.
Nadmierna podaż siarki nie ma wpływu na wzrost roślin.
Siarczan dostarczany glebie w dawkach przekraczających ilość odebraną glebie przez rośliny nie wykazał żadnych antagonistycznych skutków na inne składniki pokarmowe. Siarka elementarna ma natomiast działanie grzybobójcze i bakteriobójcze. Ta właściwość siarki jest celowo wykorzystywana w opryskach dolistnych. W przeciwieństwie do siarczanu większe ilości siarki elementarnej mają szkodliwy wpływ na mikroorganizmy glebowe. Czy chciałbyś nawozić rośliny środkiem do dezynfekcji?
Wniosek
Najbardziej wartościową formą siarki w odżywianiu roślin jest siarka siarczanowa. Ma ona nie tylko neutralną wartość pH, lecz również dostarcza potasu lub magnezu w rozpuszczalnej w wodzie i szybko dostępnej dla roślin formie.
