Łąki i pastwiska
Wiele łąk i pastwisk z daleka wygląda bujnie i zielono. Pozory często jednak mylą. Bliższe spojrzenie ujawnia niekorzystny skład botaniczny, nieoptymalny dla wysokowydajnych, wartościowych zbiorów. Nawożenie ma na to bezpośredni wpływ, aw konsekwencji na plonowanie i jakość paszy, ponieważ użytki zielone dostosowują się do sposobu gospodarowania.
Zrównoważone nawożenie dla uzyskania najlepszej paszy
Dzięki nawożeniu każdy rolnik kontroluje skład gatunkowy, a tym samym także wartość paszową swoich łąk i pastwisk. O sukcesie świadczą trzy parametry: plon/ha, jego zawartość energetyczna mierzona w MJ NEL/ha oraz jego wartość paszowa, opisana numerem wartości paszowej.
- Zbilansowane nawożenie daje najlepszą paszę, a sód zapewnia wysoką wydajność paszową i pozytywnie wpływa na płodność.
- Potas odgrywa ważną rolę w zabezpieczaniu plonów na użytkach zielonych.
- Najlepszą jakość paszy zapewniają magnez i siarka.
- Gnojowicę i inne nawozy naturalne należy uzupełniać nawozami mineralnymi.
Użytki zielone - zrównoważone nawożenie dla zdrowotności zwierząt
Produkcja zdrowej paszy podstawowej wymaga odpowiedniego zaopatrzenia w składniki pokarmowe. Dotyczy to wszystkich składników pokarmowych. Właśnie z tego powodu wymaga zrównoważonego nawożenia. Nawożenie to musi uwzględniać również wymagania żywienia zwierząt. Często jednak nie docenia się wysokiego wynoszenia składników pokarmowych, wraz z plonem.
Wysokie plony i najlepszą jakość paszy można osiągnąć tylko przy optymalnym nawożeniu. Odpowiednie nawożenie wpływa na:
- wysokość plonu,
- ilość pokosów,
- zawartość składników mineralnych w paszy,
- skład botaniczny,
- zawartość białka i energii,
- wydajność i płodność zwierząt.
Najważniejsze składniki pokarmowe dla użytków zielonych
Sód dla wysokiej wydajności paszy i płodności zwierząt
Sód
- Pasza podstawowa musi zawierać sód w odpowiedniej ilości.
- Zdolność wchłaniania chlorku sodu z uzupełniającego karmienia bydła solą, lizawkami i paszą mineralną jest fizjologicznie ograniczona (ryzyko biegunek).
- Stosunek K:Na max. 20:1 wymagany w żywieniu zwierząt jest rzadko osiągane przy nawożeniu bezsodowym.
Szeroki stosunek K:Na w paszy prowadzi do zaburzeń płodności u zwierząt.
Magnesia Kainit wzbogaca paszę w sód i tym samym zawęża stosunek K:Na do wartości niższych niż 20:1.
Sód i chlor poprawiają smakowitość paszy, dzięki czemu z paszy podstawowej można uzyskać wyższą wydajność mleczną.
Poprawa bilansu między kationami a anionami paszy za pomocą kainitu
Wyznaczenie bilansu kationowo-anionowej paszy (z ang. dietary cation-anion difference - DCAD) ma na celu określenie ryzyka wystąpienia zalegania poporodowego i zatrzymania łożyska.
Wartość DCAD powinna być jak najniższa w okresie suszy.
Wartość DCAD oblicza się odejmując zawartość siarki i chlorków od zawartości potasu i sodu w paszy.
Nawożenie kainitem powoduje wzbogacenie paszy w siarkę i chlorki, co powoduje trwały spadek wartości DCAD.
Magnez – ważny dla roślin i zwierząt
- Pasza podstawowa musi zawierać wystarczającą ilość magnezu.
- Niedobór magnezu w paszy obniża zawartość magnezu we krwi zwierząt.
- Jedną z konsekwencji tego jest tężyczka pastwiskowa u przeżuwaczy.
- Zagrożenie to występuje zwłaszcza wiosną ze względu na młode pasze o niskiej zawartości włókna surowego i wysokiej zawartości białka.
- Zaopatrzenia w Mg nie można zapewnić samym nawożeniem obornikiem.
Siarka - wysoka zawartość białka możliwa tylko z siarką
O jakości paszy decyduje zawartość białka surowego i włókna surowego (strawność). Termin zbioru zależy głównie od tego parametru, ale także od kierunku użytkowania (wypas, kiszonka lub siano).
- Na zawartość białka surowego w paszach podstawowych duży wpływ ma podaż siarki.
- Niezbędne jest odpowiednie zaopatrzenie roślin w siarkę dostępną dla roślin.
- Zawartość siarki w oborniku jest tylko w 5-10% dostępna dla roślin.
- Zaopatrzenia w siarkę nie można zapewnić samym nawożeniem obornikiem.
- Liczne testy pasz przeprowadzone przez LUFA wykazały, że trzy czwarte wszystkich próbek kiszonki zawierało niewystarczającą ilość siarki.
- Należy zwrócić uwagę na optymalny stosunek N:S (12:1).
Jednorazowe nawożenie Magnesia-Kainit, Korn-KALI lub ESTA Kieserit GRAN.zapewnia zaopatrzenie w siarkę i magnez w okresie wegetacji.
Zalecenia nawozowe dla użytków zielonych
- Zawartość składników pokarmowych w oborniku bydlęcym jest bardzo zróżnicowana i zalecana jest analiza poszczególnych próbek gnojowicy i obornika.
- Bilans potasu na gruntach pastewnych jest zwykle ujemny, ponieważ reintrodukcja składników pokarmowych poprzez gnojowicę jest przeważnie przeszacowana.
- Nawet bardzo intensywna hodowla bydła z 2,5 SD na hektar grozi niebezpieczeństwem, że deficytu potasu nie uda się uzupełnić wyłącznie gnojowicą.
- Podobne niedobory jak w przypadku potasu, są również widoczne w przypadku magnezu, siarki i sodu. Stężenie tych składników pokarmowych jest proporcjonalnie niskie w gnojowicy.
Zalecenia - nawożenie doglebowe
Nawóz stosuje się w celu utrzymania żyzności gleby, tak aby jej naturalny potencjał plonowania mógł być chroniony przez długi czas. Wymaga to utrzymania optymalnej zawartości składników pokarmowych w glebie. Składniki pokarmowe usunięte wraz ze zbiorami muszą zostać uzupełnione poprzez odpowiednią aplikację nawozów. Wraz z wymianą usuniętych składników pokarmowych należy dodać korekty uwzględniające straty specyficzne dla danego miejsca (na przykład: wypłukiwanie lub erozja).
Całkowite wynoszenie składników pokarmowych przez rośliny wynika z pobierania składników odżywczych przez plon główny.
|
Magnesia-Kainit® |
350-800 kg/ha Magnesia-Kainit na pastwiska i użytki zielone jako uzupełnienie gnojowicy. Stosowanie na początku sezonu wegetacyjnego, najlepiej wczesną wiosną – nawet na gruntach zamarzniętych. |
|
Korn-KALI® |
350-500 kg/ha Korn-KALI dla obszarów bez nawożenia naturalnego lub z niską zawartością K w glebie. |
|
ESTA® Kieserit GRAN./p> |
200-400 kg/ha ESTA Kieserit GRAN.do zaspokojenia zapotrzebowania na magnez i siarkę w okresie zwiększonej podaży potasu. |
